Μετά τη συγγραφή της δικής μας ιστορίας βασισμένης σε 4 εικόνες και την παρακολούθηση της ταινίας "Το αγόρι και ο ελέφαντας" (εδώ), ακολούθησε συζήτηση για τον σχολικό εκφοβισμό. Τι είναι; Πώς σταματάει;
"Μίλα!" είπαν όλα τα παιδιά. Στους δασκάλους, στους γονείς, στους συμμαθητές... πες το! Μην εμπλακείς στη βία, μην απαντήσεις με βία, απλά... μίλα σε κάποιον μεγαλύτερο που εμπιστεύεσαι ή και στους συμμαθητές σου.
Το σχολείο ενώνει τη διαφορετικότητα συμφώνησαν. Θυμήθηκαν τις μαγικές λέξεις που ανοίγουν χαραμάδες στα... σκληρά τσόφλια των αβγών μας, ακόμα και όταν τα σούπερ τρυπάνια δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Κι αυτές είναι: αγάπη και σεβασμός. Έπειτα, όλα μαζί, δημιούργησαν τη γειτονιά ενός σχολείου και ζωγράφισαν ενώνοντας τα αποτυπώματά τους.
Συνεργάστηκαν, αλληλοβοηθήθηκαν, δημιούργησαν ΜΑΖΙ.
Η ζωγραφιά ολοκληρώθηκε μετά την ανάγνωση του βιβλίου της Ελένης Γκίκα "Η ζωγραφιά που ταξιδεύει" και τη διαπίστωση πως μπορούμε να μιλήσουμε για τον σχολικό εκφοβισμό και μέσα από τις ζωγραφιές, τα κείμενα, τις κινήσεις μας. Μπορούμε να πούμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ μέσα από τις τέχνες.
*Οι δράσεις κατά του σχολικού εκφοβισμού και για την καλλιέργεια της κουλτούρας της μη βίας θα συνεχιστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου