Πώς μπορούμε να... ταρακουνήσουμε το σχολείο ώστε να μας αρέσει περισσότερο; Η Αλεπού Φουντοπούλου ξέρει!
Ετοίμασε ένα πλέγμα 4 Χ 4 με εικόνες από το περιβάλλον (λίμνες, βουνά, λιμάνια, χάρτες, δάση, πόλεις, χωριά...) και το συνέθεσε από την προηγούμενη μέρα ώστε να γίνει πλέγμα κίνησης για το bluebot μου. Έπειτα έγραψε, εκτύπωσε, πλαστικοποίησε και έκοψε κάρτες προορισμών. Δηλαδή μια εξαιρετικά σύντομη περιγραφή των εικόνων ή καλύτερα τον τίτλο των εικόνων. Τις έβαλε σε κουτάκι όμορφο. Δανείστηκε και το ρομποτάκι μου και συνάντησε τα Δευτερόνια.
Δεν εξήγησε πολλά. Μα δε χρειάστηκε κιόλας. Δραστηριότητα αυτενέργειας και ανακάλυψης είπε πως θα έκανε κι εγώ συμφώνησα. Ξέρω την παιδαγωγική αξία της δράσης, γι' αυτό.
Στην αρχή έγιναν πολλά σφάλματα στον προγραμματισμό. Αλλά όλοι γελούσαμε με αυτά.
Κι επειδή δεν κρατήθηκα και μ' έπιασε το... δασκαλίκι μου, είπα στα Δευτερόνια: "Το στρίψε ακολουθείται ΠΑΝΤΑ από το περπάτα. Άρα ΠΑΝΤΑ μετά το κουμπάκι στρίψε, θα πρέπει να πείτε στην πασχαλίτσα πόσα βήματα να περπατήσει.".
Αν κρίνω από το πόσο έντονα ζητούσαν τα Δευτερόνια "να παίξω κι εγώωωωωω!!!", μάλλον πέτυχε η εισαγωγή στη ρομποτική.
Όσον αφορά στις λέξεις των καρτών, επειδή πολλές ήταν άγνωστες (ορεινός, παραλίμνιος, πεδινός, αναλογικός χάρτης, ψηφιακός χάρτης)... η Φουντοπούλου εξηγούσε και έκανε ανάλυση όπου χρειαζόταν. Άρα μ' έναν σμπάρο... ΠΟΛΛΑ τρυγόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου