Σήμερα στην τάξη μας τρύπωσε ένα θλιμμένο, αδέσποτο σκυλάκι. Ήταν καφέ, με λευκή κοιλίτσα, λευκές πατούσες και μια λευκή πλατιά ρίγα ανάμεσα στα μάτια του που κατέληγε σε μια ολόλευκη μουσούδα. Από το βλέμμα του καταλάβαμε ότι είχε μπόλικο άγχος.
Ανέλαβε να τον κάνει να νιώσει καλύτερα, ο άλλος αδεσποτάκος, ο χωρίς όνομα, που είχαμε συναντηθεί από τον Σεπτέμβρη και τον είχα βάλει στο πλυντήριο και πλέον έμενε στο καφάσι - βιβλιοθήκη που έχουμε στην τάξη.
Το θλιμμένο νέο φιλαράκι μας μας εξήγησε πως χώθηκε στην τάξη επειδή τρόμαξε προχθές με τις αστραπές και τις βροντές και άρχισε να τρέχει για να βρει ασφαλές καταφύγιο. Έτσι τρύπωσε μέσα στο σχολείο μια νύχτα και έμεινε εκεί ως σήμερα το πρωί που χώθηκε στην τάξη μας. Ευτυχώς τα Δευτερόνια ήξεραν τι χρειάζεται ένα ζωάκι και ήταν πρόθυμα να του προσφέρουν κυρίως ασφάλεια, αγάπη και φροντίδα. Ακούστηκαν πολύ παρήγορα όλα αυτά.
Τα δυο σκυλάκια ζήτησαν να διαβάσω το βιβλίο "Μπορώ να γίνω ο σκύλος σου;" και όλοι καταλάβαμε τι είχε συμβεί.
Υποσχεθήκαμε στα φιλαράκια μας να τα αγαπάμε, να τα φροντίζουμε και να 'μαστε εκεί για εκείνα. Μάλιστα φροντίσαμε να ζωγραφίσουμε και διάφορες εικόνες εμπνευσμένες από το βιβλίο και τους φίλους σας. Αν θέλετε να τις θαυμάσετε, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε το padlet της τάξης μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου