Η Αργυρώ γελάει

Ο Μπίσκο επιλέγει τι θέλει να διαβάσουμε

Η οδηγία ήταν σαφής, όπως βλέπετε: "Μαμά, διάβασέ μου παραμύθι, σε παρακαλώ!" και μάλιστα διάλεξε και το παραμύθι ο ίδιος. "Η Αργυρώ γελάει", των Τζιν Γουίλλις και Τόνυ Ρος, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. "Εξαιρετική ιδέα, Μπισκοτάκι! Θα το διαβάσω αύριο και στα παιδιά!". 

Και ήρθε το "αύριο". Είναι 3 Δεκεμβρίου, μέρα αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρίες. Κάποιες αναπηρίες είναι ορατές. Κάποιες άλλες όχι. 

Η αναπηρία της Αργυρώς γίνεται ορατή από τον εξαιρετικό εικονογράφο ΜΟΝΟ στην τελευταία σελίδα. Οι μαθητές γελούν, εκφράζονται, συγκινούνται, αναφέρουν εμπειρίες τους, διατυπώνουν ομοιότητες της Αργυρώς με τους ίδιους και στην τελευταία σελίδα... τα χαμόγελα παγώνουν και οι φωνές κοπάζουν. Και τότε ξεκινάει δεύτερη ανάγνωση, από την αρχή! Και μόνον τότε παρατηρούν την εικονογράφηση και πόσο έξυπνα ντύνει το μικρό κείμενο. 

Ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο! Εξαιρετικό! Όπως εξαιρετική είναι η ίδια η ζωή. 

Στη συνέχεια η συζήτηση επικεντρώθηκε στις ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ των τυπικών μαθητών μου με την Αργυρώ. Όχι κατόπιν καθοδήγησης, αλλά επειδή εκείνοι έμειναν σ' αυτές! "Όλοι είμαστε ίδιοι, έχουμε τα πάντα κοινά!", είπαν. "...μόνο που η Αργυρώ έχει κάτι παραπάνω! Έχει επιπλέον... ρόδες!", συμπλήρωσα. "Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να κάνει με τις ρόδες;", ρώτησα. 

-Να τρέξει.

-Να χοροπηδήσει.

-Να κάνει γυμναστική.

-Να αθληθεί. 

Χα! Για πάμε να δούμε τώρα κάνα δυο βιντεάκια...: 

Κι αυτό ίσως...;

Και για να δούμε κι αυτό...



Και η συζήτηση μεταφέρθηκε στον σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων καθενός και στην έμπρακτη απόδειξή μας για την αποδοχή της διαφορετικότητάς του. "Εμείς; Τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει η ζωή ατόμων με αναπηρία πιο εύκολη;"

Πρωτοβουλίες όπως αυτή, είναι έξυπνες, διακριτικές και λειτουργικές.

Πρωτοβουλίες όπως η παρακάτω είναι απλά αξιαγάπητες!


Εσείς τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε για να αποδείξουμε έμπρακτα τον σεβασμό μας στα άτομα με αναπηρία;