Ημέρα των Ζώων

Μάθημα με ουρά σήμερα! Για την ακρίβεια... μάθημα με ουρές! Και πούπουλα! Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για τα δικαιώματα των ζώων και την καλή τους διαβίωση. Αφορμή για την αφιέρωση της μέρας στα ζωάκια μας στάθηκε η μέρα της γιορτής του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, λέει η Βικιπαίδεια. 

Μπαίνοντας, λοιπόν, σήμερα στην τάξη για την καθιερωμένη υπαγόρευση της ορθογραφίας και τον έλεγχο των αντιγραφών, ένα μικροσκοπικό μωρό κατσαριδάκι έκοβε βόλτες στην οθόνη του υπολογιστή. ΕΥΚΑΙΡΙΑΡΑ! Έπιασα κουβέντα μαζί του, ανταλλάξαμε τα νέα μας και του επέτρεψα, όχι μόνο να ζήσει, αλλά να κάνει και τη βόλτα του πάνω στην έδρα. "Γιατί να το σκοτώσω; Επειδή μπορώ;;;". Στα μάτια κάποιων μαθητών μου φάνηκα, τουλάχιστον, αλλοπρόσαλλη. "Στόχος, επετεύχθη!" σκέφτηκα και συνέχισα στο πρώτο δίωρο. 

Στην ορθογραφία, η δημιουργία πρότασης με τη λέξη "κατοικίδιο" έφερε στο φως "διαμαντάκια"... Πήρα βαθιά ανάσα και συνέχισα. Διαβάσαμε και ακούσαμε τον Παπαγάλο του Ζαχαρία Παπαντωνίου από το Ανθολόγιο, σε μουσική και ερμηνεία Μίλτου Πασχαλίδη.  

Στη συνέχεια, αφού συζητήσαμε τους λόγους για τους οποίους ο παπαγάλος της εικόνας φαίνεται χαρούμενος, ζωγραφίσαμε τους δικούς μας παπαγάλους και τους αναρτήσαμε στην τάξη. 

 

Την επόμενη ώρα, της Μελέτης Περιβάλλοντος, είδαμε κάποια βίντεο που έφτασαν στο μέιλ του σχολείου και κατ' επέκταση στο δικό μου, από τη Φιλοζωική Ένωση Ηλιούπολης. Και συζητήσαμε για δικαιώματα των ζώων.

Άκουσα συγκινητικές διατυπώσεις, από υπέροχα πλάσματα! Οι διατυπώσεις στις φωτογραφίες είναι των μαθητών μου, δεν έχουν "φιλτραριστεί". Έγραφα στον πίνακα, διάβαζαν, συμπλήρωναν και... αγανακτούσαν που γέμιζα τον πίνακα (ε, εντάξει... έχω πολλή δουλειά να κάνω, το ξέρω!). 

Ερωτήματα που έθεσα: 

-Γιατί πάμε βόλτα τα σκυλιά μας; 

-Για να έρθει ένας σκύλος σε επαφή με κόσμο τι χρειάζεται; 

 
 -Για να μειωθούν τα αδέσποτα τι πρέπει να γίνει; 

 

Και κάπου εκεί άκουσα, το κλασικό... "Κυρία, η μαμά μου δεν ήθελε να πάρουμε από τον δρόμο σκυλάκι γιατί έχουν ψύλλους και έτσι αγοράσαμε ένα.". Και τότε, τους διηγήθηκα, μέσα από πολλές φωτογραφίες, μια ιστορία υιοθεσίας. Του Μπισκότου, του δικού μου σκύλου. :) 

Από τον δρόμο, στο κτηνιατρείο, στο πλύσιμο - κούρεμα, στον εμβολιασμό, την ηλεκτρονική σήμανση, την αποπαρασίτωση, στην αυλή, στο σπίτι, στην εκπαίδευση... στη ζωή μου! ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ!!!!!!!!! 

1η μέρα: Πού μ' έφερες;; Σπίτι;;; Γιατί μέσα;;;; Τι θα μου κάνεις;;;;;;;

2η μέρα: "Δεν έχει τσιπάκι, είναι υγιέστατος, εμβολιάστηκε, μπήκε τσιπ, καλή ζωή να 'χετε!"

Φίλος με τα αδέσποτα

Με τον δάσκαλό του

Μαζί στις βόλτες

Μαζί στο διάβασμα μέχρι τελικής πτώσης...

Μαζί στο παιχνίδι

Τακτική ιατρική παρακολούθηση

Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά

χθες

"Να μας φέρεις τον Μπίσκο εδώ!!!!!!!!!! ΝΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΦΕΡΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙΙΕΙΕΙΕΙΕΙΣ!!!!!!!!!!"

Νέα πάσα: "Είστε σίγουροι ότι ξέρετε πώς να συμπεριφερθείτε σε έναν σκύλο ώστε να είναι και εκείνος και εσείς ασφαλείς;". Αλλά χτύπησε κουδούνι. :) :) Η πάσα, ωστόσο, ελήφθη και η μπάλα θα συνεχίσει να κυλάει στην πορεία της χρονιάς!!!

Τέλειωσε η μέρα. "Από το πρωί δεν κάναμε τίποτα!" όπως είπε μία μαθήτριά μου και, έχω πει πολλάκις, τη λατρεύω αυτή την ατάκα, όταν την ακούω από μικρούς!

Έχοντας, λοιπόν, κάνει... τίποτα, σας χαιρετώ. Η τσάντα έμεινε στο σχολείο. Κι εσείς δεν έχετε να κάνετε... τίποτα. 

Καλές κι εποικοδομητικές συζητήσεις να έχετε το Σαββατοκύριακο! 

Υπερήφανα, 

η δασκάλα σας